bezkrytyczność
-
pejorat. niezdolność lub niechęć do dokonywania obiektywnej i pozbawionej emocji oceny czegoś lub kogoś
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
synonimy: bezkrytycyzm
-
Czy instytucja wyroczni oparta była tylko na oszustwie kapłanów i bezkrytyczności ludzi zasięgających jej opinii?
źródło: NKJP: Lech Stefański: Od magii do psychotroniki, 1996
[...] mitologizacja tradycji Polski i jej historii okazała się bronią obosieczną. Choć służyła pokrzepieniu serc, podtrzymywała zarazem nasze narodowe wady: bezkrytyczność wobec siebie samych, urazowość, kłopoty ze znoszeniem krytyki.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Słowa i pomniki, Polityka, 2006-04-01
Mając za sobą kilkadziesiąt lat siermiężnego socjalizmu, witamy z radością i bezkrytycznością zjawiska przychodzące z bogatego i lepiej rozwiniętego świata.
źródło: NKJP: Marek Janiak: Promocja, czyli zwierciadło chaosu, Dziennik Łódzki, 2005-12-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bezkrytyczność
bezkrytyczności
D. bezkrytyczności
bezkrytyczności
C. bezkrytyczności
bezkrytycznościom
B. bezkrytyczność
bezkrytyczności
N. bezkrytycznością
bezkrytycznościami
Ms. bezkrytyczności
bezkrytycznościach
W. bezkrytyczności
bezkrytyczności
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. bezkrytyczny