wróż
-
mężczyzna, który przepowiada przyszłość, odczytując znaczenie pewnych przedmiotów lub zjawisk
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
wierzenia i przesądy -
- wróże i jasnowidze, wróże i astrologowie; wróżki i wróże
-
Wróż brał spore pieniądze, ale przyszłości nie zdradzał od razu.
źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Pierwsze czereśnie, Gazeta Wyborcza, 1997-03-15
Rok temu do wróża mieli trafić pracownicy z Częstochowy. Szef pewnej firmy stwierdził, że wróż przebada ich przydatność zawodową.
źródło: NKJP: Ewa Winnicka: Zagubieni w realu, Polityka, 2002-07-20
Nikt nigdy nie zapuścił się w serce bagien; tylko zielarze, wróże i włóczędzy krążyli czasem po ich obrzeżach.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
Tuż za salą koncertową, w pijalni głównej uzdrowiska, specjaliści od bioenergoterapii, radiestezji, kręgarstwa, medycyny orientalnej, parapsychologii, chiromancji, chińskiej astrologii oraz niezwykli wróże ustawili swoje targowe stoiska i parawaniki osłaniające gabinety, w których wyczyniali „cuda” z poszukującymi lekarstwa na swe choroby.
źródło: NKJP: Tomasz Binek: Nadzieja na zdrowie, Gazeta Krakowska, 2001-08-07
Współcześnie tarot używany jest przez bioterapeutów, wróżów, a także psychologów.
źródło: NKJP: Elżbieta Kazibut: Czas piątki, Trybuna Śląska, 2002-12-30
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wróż
wróże
ndepr wróże
depr D. wróża
wróżów
wróży
C. wróżowi
wróżom
B. wróża
wróżów
wróży
N. wróżem
wróżami
Ms. wróżu
wróżach
W. wróżu
wróże
ndepr wróże
depr -