pyza

Obiad zapewnia właściciel zakładu, przy czym wyznaczona osoba (robi zakupy, przyrządza, serwuje i zmywa) podaje z reguły codziennie to samo danie — pyzy z mąki kukurydzianej z ostrym sosem.

źródło: NKJP: Co dzień to samo..., Poznaj Świat, nr 4, 1987

Po wytrwałych poszukiwaniach udało mi się wreszcie zjeść prawdziwie po poznańsku: czernina i pyzy z kaczką. Kombinacja doskonała.

źródło: NKJP: Piotr Bikont: Blady biust w kaczym sosie, czyli czym warto raczyć się nad Wartą, Gazeta Wyborcza, 1996-07-26

Nic na świecie nie mogło się równać z porządnymi pyzami drożdżowymi, bielutkimi i pulchnymi, gotowanymi na parze i to nie na tych tam nowomodnych aluminiowych sitkach, tylko na uczciwym kawałku czystego białego płótna. Tak właśnie robiła pyzy Hela.

źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993

Pieczeń była miękka, umiejętnie przyrządzona, w dobrym sosie własnym, gęstym, choć bez mąki i śmietany. Idealne dopełnienie stanowią szagówki, czyli kopytka, albo poznańskie pyzy na parze, do których jednak warto poprosić o dodatkową łychę sosu, bo chłonne są jak gąbka.

źródło: NKJP: Piotr Bikont: Karmonada, ajsbajn i czyściec, Gazeta Wyborcza, 1998-05-15