epifania

Nic jednak [...] nie dorównuje witalnej mocy, zniewalającej sile owej pierwszej epifanii boga i mitu, bóstwa porażającego swym nagłym zmysłowym uobecnieniem się [...].

źródło: NKJP: Jerzy Prokopiuk: Herezja znaczy wolność, 2008

Nieraz zdumiewającym obiektem dewocji stawały się kamienie, które utożsamiano ze śladami działania sacrum, przypisując im charakter boskiej epifanii, wierząc, że w tym właśnie miejscu istota nadprzyrodzona pozostawiła materialny ślad swoich stóp.

źródło: NKJP: Michał Rożek: Symbolika i magia Krakowa, 2000

Tu epifanie zdarzają się na co dzień. Jak we wsi Gadomskie koło Wykrotu na Kurpiach gdzie Stefan Gwiazda w 1990 roku napotkał Matkę Boską.

źródło: NKJP: Zdzisław Skrok: Wielkie Rozdroże: ćwiczenia terenowe z archeologii wyobraźni, 2008

Bogowie, niezmordowani w swoich epifaniach, mogą objawić się w najmniej oczekiwany sposób. Wcielić w orła lub białego byka, w młodzieńca i w starca.

źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997

Kiedy objawia się Bóg, jego epifanii towarzyszy na ogół emanacja światła.

źródło: NKJP: Ryszard Przybylski: Usmiech Demokryta, 2009