-
2.a
książk. silne doznanie, które wyzwala poczucie, że doświadcza się czegoś nowego, niesamowitego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- doznać epifanii
-
Tutaj, na Zatorzu, w zabiedzonym północnym mieście doświadczał epifanii, olśnienia, które przepełniało jego skołataną duszę kojącym pięknem. Był najszczęśliwszym człowiekiem na świecie!
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003
Wizja otwierająca zrazu kosmiczne [...] perspektywy - naszkicowana została jakby od niechcenia, wywiedziona pozornie półżartem z utworzonej na poczekaniu gry słów, [...] uformowana z pobudek „faktycznie” nie bardziej doniosłych niż chęć natychmiastowego zwierzenia się ukochanemu z doznanej epifanii.
źródło: NKJP: Stanisław Balbus: Świat ze wszystkich stron świata..., 1996
Jego kosmiczne pejzaże przyprawiają o zawroty głowy, a ekspresyjność opisów przyrody kojarzy się z opisem łąk i maliniaków Leśmianowskich czy z intensywnością emocjonalną obrazów Van Gogha, który swe epifanie przypłacił szaleństwem.
źródło: NKJP: Mesjasz z Drohobycza, Dziennik Polski, 2002-04-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. epifania
epifanie
D. epifanii
epifanii
neut epifanij
char C. epifanii
epifaniom
B. epifanię
epifanie
N. epifanią
epifaniami
Ms. epifanii
epifaniach
W. epifanio
epifanie
-
p.-łac. epiphania
z gr. epipháneia 'ukazanie się'