-
1.b
pot. pozwalający wnioskować, że ktoś jest nierozgarnięty lub postępuje głupio -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka -
- durnowaty wzrok; durnowata twarz
-
Ozdabiały ją dwa olbrzymie malowidła, umieszczone po obu stronach drzwi wejściowych. Jedno przedstawiało rekruta-ofermę, z durnowatą miną, w za dużym mundurze i wielgachnych butach. Drugie - eleganckiego podchorążego [...].
źródło: Paweł Wiktorski: Lot nad kołyską, 1984 (books.google.pl)
Ponoć uważa się za aktorkę [...]. Jak na nią patrzę, to mnie po prostu odrzuca. Ten jej durnowaty uśmieszek, durnowate spojrzenie, durnowate zachowanie...
źródło: Internet: filmweb.pl
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. durnowaty
durnowaty
durnowaty
durnowate
durnowata
D. durnowatego
durnowatego
durnowatego
durnowatego
durnowatej
C. durnowatemu
durnowatemu
durnowatemu
durnowatemu
durnowatej
B. durnowatego
durnowatego
durnowaty
durnowate
durnowatą
N. durnowatym
durnowatym
durnowatym
durnowatym
durnowatą
Ms. durnowatym
durnowatym
durnowatym
durnowatym
durnowatej
W. durnowaty
durnowaty
durnowaty
durnowate
durnowata
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. durnowaci
durnowaci
durnowate
durnowate
D. durnowatych
durnowatych
durnowatych
durnowatych
C. durnowatym
durnowatym
durnowatym
durnowatym
B. durnowatych
durnowatych
durnowatych
durnowate
N. durnowatymi
durnowatymi
durnowatymi
durnowatymi
Ms. durnowatych
durnowatych
durnowatych
durnowatych
W. durnowaci
durnowaci
durnowate
durnowate
-
Zob. durny