integryzm
-
rel. konserwatywny nurt w kościele katolickim, odnoszący się z niechęcią do wszelkich zmian doktrynalnych i kompromisów
-
Ms. lp wymawiany: [integryźmie] lub [integryzmie].
-
[integrysm] lub [integryzm]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
- katolicki, religijny integryzm
-
Integryzm zapanował głównie w kościelnych kręgach hierarchicznych oraz w środowiskach arystokratycznych, skąd promieniował na inne kręgi katolickiej społeczności.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
Wybór na stanowisko przewodniczącego i wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski oglądany z zewnątrz może wyglądać jak typowy kompromis między zwolennikami integryzmu a progresizmu.
źródło: NKJP: Romana Brzezińska: Józef zastąpił Józefa, Gazeta Poznańska, 2004-03-19
- Religijność tradycjonalistyczna, ludowa polega między innymi na rytualizmie, kolektywizmie i integryzmie.
źródło: NKJP: Ewa Winnicka, Justyna Sadowska: Co jest pod moherem, Polityka, 2005
Sukces integryzmu byłby pośmiertnym zwycięstwem arcybiskupa Lefebvre'a i jego wizji Kościoła zamkniętego. Taki Kościół nie potrafi odpowiedzieć na znaki swojego czasu; taki Kościół byłby bezsilny w starciu ze smokiem totalitarnym, którego zwalczył Jan Paweł II, ale który może pod różnymi sztandarami jeszcze zmartwychwstać.
źródło: NKJP: O zbawczej i groźnej sile konserwatyzmu, Gazeta Wyborcza, 1993-11-04
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. integryzm
integryzmy
D. integryzmu
integryzmów
C. integryzmowi
integryzmom
B. integryzm
integryzmy
N. integryzmem
integryzmami
Ms. integryzmie
integryzmach
W. integryzmie
integryzmy
Inne uwagi
Zwykle lp
-
internac.
ang. integrism
fr. intégrisme
wł. integrismo