sukcesyjny

A kiedy przyszła połowa kwietnia, pośród stale trwającego wzburzenia ulicznego pan nasz zarządził w pałacu uroczystość sukcesyjną. W wielkiej sali tronowej zebrali się dostojnicy i notable, czekając i poszeptując, kogo też cesarz następcą swoim mianuje [...].

źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Cesarz, 2005

Nagły zgon bohatera spowodował kryzys sukcesyjny. Król nie uczynił nic, by temu zapobiec - żył w celibacie, a w testamencie zapisał państwo zakonom rycerskim: templariuszom, szpitalnikom i bożogrobcom!

źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009

Niesławnym bohaterem opisanej dokładnie przez Jana Długosza w „Rocznikach” historii był małopolski możnowładca Gniewosz z Dalewic, który rozpuszczał pogłoski oskarżające królową Jadwigę o niedochowywanie wierności małżeńskiej Władysławowi Jagielle. Był to zarzut bardzo poważny, gdyż mógł mieć wpływ na prawa sukcesyjne dzieci królewskich.

źródło: NKJP: Polskie powiedzenia historyczne, Gazeta Wyborcza, 1998-10-09