-
1.
pot. dziecko podrzucone komuś i opuszczone przez swoich opiekunów -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
narodziny i dzieciństwo
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
członkowie rodziny -
hiperonimy: dziecko
-
- dom podrzutków
-
Właśnie przywieziono ją na oddział. Była podrzutkiem. Nie miała żadnego imienia, to znaczy nikt nie wiedział, jak się nazywa.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
Problemy podrzutków i dzieciobójstwa wracały jak bumerang od czasu do czasu, gdy jakiś szczególnie drastyczny przypadek wstrząsał miastem; potem znów wszystko wracało do tragicznej normy.
źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Intymne życie niegdysiejszej Warszawy, 2008
Uzgodniono, że zawiadomi się policję i da ogłoszenie do gazety o znalezieniu przy ul. Portowej nr 5 podrzutka, rocznego chłopca, blondyna o imieniu Aleksander.
źródło: NKJP: Mieczysław Welzandt: Konkurs „Temat otwarty” - Wyróżnienie, Gazeta Wyborcza, 1992-08-20
W średniowieczu też Kościół zakładał pierwsze domy podrzutków, w czym największe zasługi miał zakon duchaków.
źródło: NKJP: Dariusz Łukasiewicz: Dzieje grzechów, Polityka, nr 2587, 2007-01-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. podrzutek
podrzutkowie
ndepr podrzutki
depr D. podrzutka
podrzutków
C. podrzutkowi
podrzutkom
B. podrzutka
podrzutków
N. podrzutkiem
podrzutkami
Ms. podrzutku
podrzutkach
W. podrzutku
podrzutkowie
ndepr podrzutki
depr Inne uwagi
Spotykane również w rodzaju m2, B. lm podrzutki
-
Zob. rzucić