-
1.
pot. ekspresywnie o zmarłym człowieku -
Używane przede wszystkim w odniesieniu do zwłok przed pochowaniem
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Bieg życia
śmierć -
synonimy: nieboszczyk
sztywniak
umarlak
-
Starzy ludzie szeptali z zabobonnym strachem i powoływali się na podobne przykłady z przeszłości, że potraktowanie samobójcy w czasie pogrzebu tak samo jak normalnego umrzyka nie wróży niczego dobrego.
źródło: NKJP: Stanisław Berenda-Czajkowski: Dni grozy i łez, 2001
Po wyjściu lekarza matka rozzłościła się i z rozpędu wrzuciła pod blachę resztki węgla. Niedoczekanie! Wezmą do szpitala zdrowego, a zwrócą umrzyka.
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
Ale świeży umrzyk! Jakby szybciej karetka przyjechała, to by go jeszcze odratowali, co?
źródło: NKJP: W większym formacie - dziś: „Magazyn Sztuki”, Gazeta Wyborcza, 1994-07-01
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. umrzyk
umrzykowie
ndepr umrzyki
depr D. umrzyka
umrzyków
C. umrzykowi
umrzykom
B. umrzyka
umrzyków
N. umrzykiem
umrzykami
Ms. umrzyku
umrzykach
W. umrzyku
umrzykowie
ndepr umrzyki
depr -
Od kontynuantu psł. tematu *mьr-ǫ (z przedrostkiem *-u): umrz- z przyrostkiem -yk (< -*ikъ).
Zob. mrzeć