przyrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

dodać, rzucając

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

KATEGORIE FIZYCZNE

Ilość, liczby i liczenie

ogólne określenia ilości

	synonimy:	dorzucić
	hiperonimy:	dołożyć

Przyrzuciłem suchych gałęzi do ogniska, buchnął wielki płomień [...].

źródło: NKJP: Henryk Rozpędowski: Charleston, 2002

[...] na alejki i drogę dojazdową przyrzucono trochę żwiru z wału o przeznaczeniu antypowodziowym.

źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyrzuciłem +(e)m przyrzucił	przyrzuciłam +(e)m przyrzuciła	przyrzuciłom +(e)m przyrzuciło	przyrzuciliśmy +(e)śmy przyrzucili	przyrzuciłyśmy +(e)śmy przyrzuciły
2 os.	przyrzuciłeś +(e)ś przyrzucił	przyrzuciłaś +(e)ś przyrzuciła	przyrzuciłoś +(e)ś przyrzuciło	przyrzuciliście +(e)ście przyrzucili	przyrzuciłyście +(e)ście przyrzuciły
3 os.	przyrzucił	przyrzuciła	przyrzuciło	przyrzucili	przyrzuciły

bezosobnik: przyrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		przyrzućmy
2 os.	przyrzuć	przyrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	przyrzuciłbym bym przyrzucił	przyrzuciłabym bym przyrzuciła	przyrzuciłobym bym przyrzuciło	przyrzucilibyśmy byśmy przyrzucili	przyrzuciłybyśmy byśmy przyrzuciły
2 os.	przyrzuciłbyś byś przyrzucił	przyrzuciłabyś byś przyrzuciła	przyrzuciłobyś byś przyrzuciło	przyrzucilibyście byście przyrzucili	przyrzuciłybyście byście przyrzuciły
3 os.	przyrzuciłby by przyrzucił	przyrzuciłaby by przyrzuciła	przyrzuciłoby by przyrzuciło	przyrzuciliby by przyrzucili	przyrzuciłyby by przyrzuciły

bezosobnik: przyrzucono by

bezokolicznik: przyrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: przyrzuciwszy

gerundium: przyrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: przyrzucony

+

przyrzucić

+

CZEGO + do CZEGO | na CO

Zob. rzucić