pieszczoch - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. osoba lub zwierzę, wobec którego ma się wyjątkowo życzliwy stosunek i które traktuje się w związku z tym w szczególny sposób

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

synonimy:

faworyt
oczko w głowie
pieszczoszek
ulubieniec

	W 1975, kiedy Śląsk brał kopalnie, mówiono o „czarnym złocie”: węgiel był w Polsce produktem numer jeden, a górnik uchodził za uprzywilejowanego wobec innych pieszczocha władzy [...]. źródło: NKJP: Węgiel wawelski, Dziennik Polski, 1998-10-23
	Do 17 maja 1959 roku, dnia ogłoszenia reformy rolnej, USA odnosiły się do Kuby życzliwie. Fidel był pieszczochem mediów i amerykańskiej publiczności; ofertę pomocy ekonomicznej dumnie odrzucił. źródło: NKJP: Wojciech Giełżyński: Portrety, Gazeta Wyborcza, 1994-12-09
	Siatkarze, bo o nich mowa, zostali pieszczochami opinii publicznej. Już mieli wznieść się na sportowe szczyty, ale z roku na rok zawodzili. źródło: NKJP: Włodzimierz Sowiński: Im gorzej, tym lepiej, Trybuna Śląska, 2002-07-26
	Indyjska słonica była pieszczochem ogrodu zoologicznego. Trafiła na wybieg 10 lat temu i przyciągała tłumy zwiedzających. źródło: NKJP: Kto zastąpi nam Birmę?, Super Express, 2006

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

+

pieszczoch

+

KOGO/CZEGO

Zob. pieścić