diatonika

  • muz.  zasada oparcia przebiegu muzycznego wyłącznie na dźwiękach składowych jednej gamy - szeregu dźwięków
  • [djatonika] lub  pot . [djatonika]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    muzyka

  • antonimy:  chromatyka
    • diatonika linii melodycznej
    • ramy diatoniki
  • Ludowa muzyka z nawarstwionymi wpływami rumuńskimi, tureckimi, ukraińskimi i rosyjskimi opiera się głównie na diatonice [...].

    źródło: NKJP: Internet

    Harmonika, wzorowana na zdobyczach R. Wagnera, przekracza ramy diatoniki, obfitując w układy oparte na nowych zasadach formalnych.

    źródło: NKJP: Intenet

    W zadziwiająco harmonijny sposób łączy diatonikę z chromatyką, ścisłą polifonię z rytmiczną drapieżnością [...].

    źródło: NKJP: Adam Walaciński: Arcydzieło, Dziennik Polski, 2008-04-07

    Są to niemal wyłącznie msze łacińskie [...], których muzykę charakteryzują wskazane uprzednio atrybuty: bezkontrastowość i jednolitość wyrazowa, brzmienie o silnym zabarwieniu modalnym, prostota rytmiki i diatonika linii melodycznej.

    źródło: NKJP: Stanisław Dąbek: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku: 1900-1995, 1996

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. diatonika
    diatoniki
    D. diatoniki
    diatonik
    C. diatonice
    diatonikom
    B. diatonikę
    diatoniki
    N. diatoniką
    diatonikami
    Ms. diatonice
    diatonikach
    W. diatoniko
    diatoniki

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • fr. diatonique

    niem. Diatonic

    ros. diatonika

    z gr. diatonikós 'przechodzący od tonu do tonu'

CHRONOLOGIZACJA:
1861, Encyklopedyja Powszechna, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 08.03.2017