diatonika
-
muz. zasada oparcia przebiegu muzycznego wyłącznie na dźwiękach składowych jednej gamy - szeregu dźwięków
-
[djatonika] lub pot . [djatonika]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
antonimy: chromatyka
-
- diatonika linii melodycznej
- ramy diatoniki
-
Ludowa muzyka z nawarstwionymi wpływami rumuńskimi, tureckimi, ukraińskimi i rosyjskimi opiera się głównie na diatonice [...].
źródło: NKJP: Internet
Harmonika, wzorowana na zdobyczach R. Wagnera, przekracza ramy diatoniki, obfitując w układy oparte na nowych zasadach formalnych.
źródło: NKJP: Intenet
W zadziwiająco harmonijny sposób łączy diatonikę z chromatyką, ścisłą polifonię z rytmiczną drapieżnością [...].
źródło: NKJP: Adam Walaciński: Arcydzieło, Dziennik Polski, 2008-04-07
Są to niemal wyłącznie msze łacińskie [...], których muzykę charakteryzują wskazane uprzednio atrybuty: bezkontrastowość i jednolitość wyrazowa, brzmienie o silnym zabarwieniu modalnym, prostota rytmiki i diatonika linii melodycznej.
źródło: NKJP: Stanisław Dąbek: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku: 1900-1995, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. diatonika
diatoniki
D. diatoniki
diatonik
C. diatonice
diatonikom
B. diatonikę
diatoniki
N. diatoniką
diatonikami
Ms. diatonice
diatonikach
W. diatoniko
diatoniki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. diatonique
niem. Diatonic
ros. diatonika
z gr. diatonikós 'przechodzący od tonu do tonu'