chromatyka

Jej obrazy to triumf chromatyki, a zarazem wielkiego napięcia emocjonalnego.

źródło: NKJP: Krzysztofa Bik Jurkow: Tonacje czerwieni Marzeny Balewskiej, Dziennik Polski, 2008-04-03

Te barwy, przełamane i w tysiączne akordy wiązane, wyrosły z nieustannej obserwacji i pracy „na naturze”. To działanie „szeptane”: ramię kobiety, cytryna czy jabłko świecące jak słońce i chromatyka subtelna brązów i żółci, szarych niebieskości pejzażu - przeżycie, jakie się ma przy dźwięku rzadkiego, drogocennego instrumentu, przed niespotykanym i pełnym akordem.

źródło: NKJP: Józef Czapski: Patrząc, 1983

Chłód i błękity Wenecji wniosły w dzieje sztuki paletę barw drgających światłem. Po Bellinich dojrzały Tycjan – dziedzic bezpośredni ich chłodnej chromatyki, rozstał się z konturem.

źródło: Internet: uni.opole.pl/~ozog/pomnikipapieza/knshs/text/texty/gw_lysiak.htm

Średniowieczne techniki obrazowania bazowały na ustaleniach konwencjonalnych, a przedstawiona przestrzeń obrazu oparta była o wykładnię teologiczną. Budowa pierwszego i drugiego planu, chromatyka barw czystych, sposób przedstawiania postaci bazowały na arbitralnej wykładni teologicznej.

źródło: Elżbieta Walerich (red.): Przestrzeń i świadomość, 2015 (books.google.pl)