podzióbać - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podzióbałem +(e)m podzióbał	podzióbałam +(e)m podzióbała	podzióbałom +(e)m podzióbało	podzióbaliśmy +(e)śmy podzióbali	podzióbałyśmy +(e)śmy podzióbały
2 os.	podzióbałeś +(e)ś podzióbał	podzióbałaś +(e)ś podzióbała	podzióbałoś +(e)ś podzióbało	podzióbaliście +(e)ście podzióbali	podzióbałyście +(e)ście podzióbały
3 os.	podzióbał	podzióbała	podzióbało	podzióbali	podzióbały

bezosobnik: podzióbano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		podzióbmy
2 os.	podziób	podzióbcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	podzióbałbym bym podzióbał	podzióbałabym bym podzióbała	podzióbałobym bym podzióbało	podzióbalibyśmy byśmy podzióbali	podzióbałybyśmy byśmy podzióbały
2 os.	podzióbałbyś byś podzióbał	podzióbałabyś byś podzióbała	podzióbałobyś byś podzióbało	podzióbalibyście byście podzióbali	podzióbałybyście byście podzióbały
3 os.	podzióbałby by podzióbał	podzióbałaby by podzióbała	podzióbałoby by podzióbało	podzióbaliby by podzióbali	podzióbałyby by podzióbały

bezosobnik: podzióbano by

bezokolicznik: podzióbać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: podzióbawszy

gerundium: podzióbanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: podzióbany

+

podzióbać

+

CO

Zob. dzióbać