-
2.
książk. wysoki, piskliwy głos -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
hiperonimy: głos
-
- kobiecy, męski; cienki, piskliwy, wrzaskliwy dyszkant
- mówić dyszkantem
-
Poznał nieśmiały i proszący głos Babki, służbowy baryton pana Maciejki i czyjś dyszkant na poły płaczliwy, na poły gniewny.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Dziura w niebie, 1959
Dziadek unosił się i wpadał w dyszkant, wówczas Dawid mógł usłyszeć głosy wszystkich zwierząt, kozła, koguta, konia, barana i lwa.
źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971
– Ojciec mojego syna nie żyje – powiedziała Wala [...] monotonnym dyszkantem.
źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Nie zabijać pająków, 2007
Często się śmiała i mówiła piskliwym dyszkantem.
źródło: NKJP: Radosław Korzycki: Emancypantki, Polityka, 2006-04-15
Noc była pełna jazgotu - od szczenięcych, pełnych gorliwości dyszkantów po basowe pohukiwania starych podwórkowych stróży.
źródło: NKJP: (AMK): Spadające gwiazdy, Dziennik Polski, 2006-07-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dyszkant
dyszkanty
D. dyszkantu
dyszkantów
C. dyszkantowi
dyszkantom
B. dyszkant
dyszkanty
N. dyszkantem
dyszkantami
Ms. dyszkancie
dyszkantach
W. dyszkancie
dyszkanty
-
łac. śred. discantus 'niezgodny śpiew'