ktoś widzi oczyma wyobraźni kogoś/coś

[...] do dziś [...] ilekroć słyszę tę balladę, widzę oczyma wyobraźni tłum dziadów, z siwymi brodami, z kosturami w dłoniach, jak idą zwartym szeregiem.

źródło: NKJP: Zygmunt Kubiak: Przestrzeń dzieł wiecznych: eseje o tradycji kultury śródziemnomorskiej, 1993

Opowiadał o wszechobecnym głodzie spowodowanym bezdennie głupimi nakazami, które doprowadzały gospodarkę do totalnej ruiny. Marta słuchała i oczyma wyobraźni widziała te potworności z jakimi zmagały się polskie rodziny, co nie opuściły ziemi, na której były ich korzenie i groby dziadów.

źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001

Dzięki aparatowi ultradźwiękowemu pacjenta nie trzeba kroić, a czas jego pobytu na szpitalnym łóżku skraca się z dwóch tygodni do trzech dni. Cieszyli się więc pacjenci i lekarze, już widząc oczyma wyobraźni większą wydajność oddziału, mniejsze kolejki do zabiegu i oszczędności.

źródło: NKJP: (tyka): Jest, a jakby nie było, Dziennik Łódzki, 2005-11-07

Wystawa, którą powinni obejrzeć także rodzice, zachęca do kupienia dzieciom kredek, farb i nożyczek do wycinania kolorowego papieru. To wszystko bowiem maluchy zamienią w bajeczny świat widziany oczyma wyobraźni.

źródło: NKJP: (ATA): Prace przedszkolaków, Gazeta Krakowska, 2003-05-30

Bykowski oczyma duszy widział imperium finansowo-bankowo-medialne, w którym każdy ma po 33 proc., ale władzę, jak zwykle - on.

źródło: NKJP: Joanna Solska: Solorz w tarapatach, 2005

Poczułem się przez chwilę jak ktoś, kto stoi przed ważnym wyborem, dotyczącym jego przyszłej kariery. Oczami wyobraźni widziałem siebie we wnętrzu ogromnego czarnego bmw, w dobrze skrojonej marynarce, pachnącego drogimi perfumami.

źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008

Wpierw wyrysował sobie w wyobraźni wspaniałą bramę do dworskiego ogrodzenia. Wszystko widział jak żywe: kute liście, zdobione zawiasy, ostre niczym groty strzał kolce, skręcane pręty i wymyślny zamek [...]. Następnie dokonał pomiaru i już widział oczami duszy swoje dzieło, pięknie zamykające kasztanową aleję [...].

źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007