intrygant

  • książk.  osoba, która podejmuje podstępne działania, zaplanowane dla osiągnięcia jakiegoś nieuczciwego celu
  • [intrygant]

  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

  • Twoi dawni szkolni koledzy knują coś wspólnie z Walończykiem [...]. Lękam się, że nasz słodki książę może się okazać bezbronny wobec działań tych wytrawnych intrygantów.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006

    Przegrywa nieodwołalnie ten, kto szuka sprawiedliwości w sądach albo liczy na łaskawość władcy. Sukces odnoszą intryganci i pochlebcy bez jakichkolwiek skrupułów.

    źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009

    Może rzeczywiście, jak przystało na komunistycznego intryganta, uważał, że opłaca się mieć skompromitowanych urzędników, bo tacy są ślepo posłuszni.

    źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005

    Domyślałem się spisków, jakie ten ambitny intrygant, a także przyrodnie siostry i bracia Konstantyna oraz jego dzieci zawiązywali jedni przeciwko drugim.

    źródło: NKJP: Max Gallo: Konstantyn Wielki. Imperium Chrystusa, 2009

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. intrygant
    intryganci
    ndepr
    intryganty
    depr
    D. intryganta
    intrygantów
    C. intrygantowi
    intrygantom
    B. intryganta
    intrygantów
    N. intrygantem
    intrygantami
    Ms. intrygancie
    intrygantach
    W. intrygancie
    intryganci
    ndepr
    intryganty
    depr
  • niem. Intrigant

    z fr. intrigant

  • Zob. też:

    machinator

CHRONOLOGIZACJA:
1745, Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 07.03.2017