intrygant
-
książk. osoba, która podejmuje podstępne działania, zaplanowane dla osiągnięcia jakiegoś nieuczciwego celu
-
[intrygant]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Twoi dawni szkolni koledzy knują coś wspólnie z Walończykiem [...]. Lękam się, że nasz słodki książę może się okazać bezbronny wobec działań tych wytrawnych intrygantów.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
Przegrywa nieodwołalnie ten, kto szuka sprawiedliwości w sądach albo liczy na łaskawość władcy. Sukces odnoszą intryganci i pochlebcy bez jakichkolwiek skrupułów.
źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009
Może rzeczywiście, jak przystało na komunistycznego intryganta, uważał, że opłaca się mieć skompromitowanych urzędników, bo tacy są ślepo posłuszni.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005
Domyślałem się spisków, jakie ten ambitny intrygant, a także przyrodnie siostry i bracia Konstantyna oraz jego dzieci zawiązywali jedni przeciwko drugim.
źródło: NKJP: Max Gallo: Konstantyn Wielki. Imperium Chrystusa, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. intrygant
intryganci
ndepr intryganty
depr D. intryganta
intrygantów
C. intrygantowi
intrygantom
B. intryganta
intrygantów
N. intrygantem
intrygantami
Ms. intrygancie
intrygantach
W. intrygancie
intryganci
ndepr intryganty
depr -
niem. Intrigant
z fr. intrigant
-
Zob. też: