szastać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pejorat. wydawać duże kwoty pieniędzy, nie myśląc o konsekwencjach

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

czynności, przedmioty związane z pieniędzmi

	Zastanawiałem się, ile to zarabia wiceprezes spółdzielni mieszkaniowej, że może tak szastać pięćsetkami. źródło: NKJP: Jerzy Stawiński: Piszczyk, 1997
	Przeciętny Szwajcar ma na koncie bankowym więcej oszczędności niż obywatel jakiegokolwiek innego kraju. W dodatku jest do swoich franków przywiązany, nie lubi nimi szastać. źródło: NKJP: Agnieszka Wróblewska: Recepta z czarodziejskiej góry, Gazeta Wyborcza, 1997-03-11
	Napisano, że to hańba, iż zwykły gliniarz jeździ nowym audi, szasta forsą i utrzymuje kontakty z przestępcami. źródło: NKJP: Piotr Pytlakowski, Jakub Stachowiak: Przykrywkowcy zalegendowani, Polityka, 2007-12-22
	Pekin potrafi szastać miliardami, szykując się do olimpiady 2008. źródło: NKJP: Internet
	Laura westchnęła niewinnie i zaczęła obdłubywać po kawałeczku pomarańczową glazurę z lodów sorbetowych Opal, które Grzegorz zakupił dla wszystkich na deser, szastając pieniędzmi z królewskim doprawdy gestem. źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szastałem +(e)m szastał	szastałam +(e)m szastała	szastałom +(e)m szastało	szastaliśmy +(e)śmy szastali	szastałyśmy +(e)śmy szastały
2 os.	szastałeś +(e)ś szastał	szastałaś +(e)ś szastała	szastałoś +(e)ś szastało	szastaliście +(e)ście szastali	szastałyście +(e)ście szastały
3 os.	szastał	szastała	szastało	szastali	szastały

bezosobnik: szastano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę szastał będę szastać	będę szastała będę szastać	będę szastało będę szastać	będziemy szastali będziemy szastać	będziemy szastały będziemy szastać
2 os.	będziesz szastał będziesz szastać	będziesz szastała będziesz szastać	będziesz szastało będziesz szastać	będziecie szastali będziecie szastać	będziecie szastały będziecie szastać
3 os.	będzie szastał będzie szastać	będzie szastała będzie szastać	będzie szastało będzie szastać	będą szastali będą szastać	będą szastały będą szastać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		szastajmy
2 os.	szastaj	szastajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szastałbym bym szastał	szastałabym bym szastała	szastałobym bym szastało	szastalibyśmy byśmy szastali	szastałybyśmy byśmy szastały
2 os.	szastałbyś byś szastał	szastałabyś byś szastała	szastałobyś byś szastało	szastalibyście byście szastali	szastałybyście byście szastały
3 os.	szastałby by szastał	szastałaby by szastała	szastałoby by szastało	szastaliby by szastali	szastałyby by szastały

bezosobnik: szastano by

bezokolicznik: szastać

imiesłów przysłówkowy współczesny: szastając

gerundium: szastanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: szastający

odpowiednik aspektowy: szastnąć

+

szastać

+

CZYM

płn. psł. *šastati 'wykonywać szybkie ruchy połączone z odgłosem'

Wyraz dźwiękonaśladowczy utworzony od wykrzyknika naśladującego odgłos towarzyszący szybkiemu ruchowi (pol. szast, ros. šastь!).