podwieczorkowy - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.c

związany ze spotkaniem towarzyskim w późnych godzinach popołudniowych, podczas którego podaje się skromny poczęstunek

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

uroczystości i święta

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem

	Słodkie ciasto podaje się do kawy lub herbaty raczej na przyjęciu podwieczorkowym, podczas gdy przyjęcie typu obiadu lub kolacji winno kończyć się deserem wymyślniejszym. źródło: NKJP: Tadeusz Rojek: Jak to się je: savoir-vivre przy stole, 1994
	Z przywileju uczestnictwa w podwieczorkowych sjestach korzystał z zasady Surma, często jego córka i pani Ina. źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996
	Jak na podwieczorkową sekcję przystało, raczyły zebranych słodyczami. źródło: NKJP: Integrują się, Gazeta Krakowska, 2005-10-13
	Wiele sobotnich i niedzielnych popołudni spędzano na wspólnych podwieczorkowych herbatkach, a wieczory na grze w brydża. źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Świat zapamiętany, 2002

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. podwieczorek