-
2.
książk. coś, co przykrywa jakąś powierzchnię lub przestrzeń -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Pogoda
zjawiska atmosferyczne -
- całun mgły; mroku; śniegu
-
Śnieg zasypał drogi, okrył białym całunem dachy wioski.
źródło: NKJP: Gracjan Bojar-Fijałkowski: O zbójcach z Góry Chełmskiej i inne legendy o Koszalinie, 2006
Miasto spowite było całunem dymów, pogrążone w mroku. Niebo rozświetlały łuny pożarów.
źródło: NKJP: Jerzy Wiśniewski: Ożeniony z muzyką, Kurier Powiatu Kwidzyńskiego: 1999-08-13
Kominy wypuszczają pukle kremowych dymów. Miasto okrywa się całunem sadzy.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Miasto szklanych słoni, 2010
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. całun
całuny
D. całunu
całunów
C. całunowi
całunom
B. całun
całuny
N. całunem
całunami
Ms. całunie
całunach
W. całunie
całuny
-
+ całun + (CZEGO) -
st.czes. čalún
z śr.-w.-niem. schalūne 'rodzaj tkaniny'
Tkanina (oraz jej nazwa) miałaby pochodzić z francuskiego miasta Châlons-en-Champagne, w średniowieczu ważnego ośrodka przemysłu włókienniczego.