karzeł

Zerknąłem pod nogi i ujrzałem karzełka o gładkiej, pyzatej twarzy brzydkiego dziecka [...]. Zapytałem nieufnie, kim jest ten „ktoś”. W odpowiedzi karzeł zatrzepotał wolną dłonią, jakby płoszył natrętne ptaszyska na polu.

źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003

Naraz czar prysnął. Obrazy znikły. Znów znalazłem się w urządzonej z przepychem pieczarze. Uniosłem głowę sponad otwartej księgi i dostrzegłem stojącą obok wejścia postać karła.

źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006

W górach musi być cisza. W przepaściach znowu lęgną się karły złośliwsze od dziwożon lub wił. Tutejsi ludzie mają na nie sposobne zaklęcia, ale skąd je znać obcemu?

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

[...] Wypicie tej mikstury dawało dar mądrości i poezji. Syn Gillinga, Suttur, olbrzym mrozu, zemścił się na karłach i odebrał im cudowną miksturę.

źródło: NKJP: Jerzy Suchanek: Ja to nie ja, Akant, 2006-08