-
3.
człowiek, który nie zasługuje na szacunek -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
- ludzki; bezużyteczny; zwyczajny, zwykły śmieć
- być śmieciem
- czuć się jak śmieć; potraktować kogoś jak śmiecia
-
Tego wieczoru nie wypiłem już ani odrobiny alkoholu. W nocy nie spałem. Zacząłem sobie powoli uświadamiać, jak nisko się stoczyłem, jakim śmieciem się stałem. Postanowiłem zmienić swoje życie.
źródło: NKJP: Małgorzata Moczulska : Piekarz Pana Boga, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2005-12-23
Jeśli założysz, że ktoś zdradził, tym kimś prawdopodobnie musiał być ten, kto przeżył. [...] Może to jakaś miałka postać, zwykły ludzki śmieć, taki co weźmie kilka srebrników.
źródło: NKJP: Andrzej Żor: Jedenaście dialogów z porcelanową filiżanką w tle, 2009
- Dochodzi trzecia, środek nocy! - powiedziała i rozłączyła się. Zadzwonił jeszcze raz. - Dlaczego traktujesz mnie jak śmiecia, możesz mi powiedzieć?
źródło: NKJP: Anna E. Kamieniecka: Dziewczyna z Buenos, 2005
Prawdę powiedziawszy: śmieć nie szwagier. Przed wojną kumał się z granatowymi, ludzie gadali różne rzeczy, [...]
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 2000
Kadra pedagogiczna I LO odebrała mi całą radość bycia nastolatkiem, zostałam zdegradowana do zwykłego śmiecia, odebrano mi pewność siebie. Obecnie jestem studentką 4 roku biologii na uniwersytecie M.Kopernika. Nie jestem więc takim zerem, jak wpajano mi to przez okres szkoły średniej.
źródło: NKJP: Będę cię pytał... aż się rozpłaczesz, Tygodnik Ciechanowski, 2003-09-18
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. śmieć
śmiecie
D. śmiecia
śmieci
C. śmieciowi
śmieciom
B. śmiecia
śmiecie
N. śmieciem
śmieciami
Ms. śmieciu
śmieciach
W. śmieciu
śmiecie
-
psł. *sъmetь (ż) 'to, co zmiecione razem, na kupę'
Od: psł. przedrostkowego czasownika *sъmesti (< *sъ-met-ti), skąd pol. zmieść.