bożogrobiec
-
członek zakonu założonego w średniowieczu przez Gotfryda z Bouillon w celu obrony Grobu Chrystusa w Jerozolimie
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
hiperonimy: zakonnik
-
- bożogrobcy w habitach
-
- Bożogrobcy po raz pierwszy odwiedzili mnie rok temu. Zapytali, czy zechciałbym wstąpić do zakonu.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007
U wejścia do płonącego budynku medicinarium leżał oparty o mur bożogrobiec. Był to brat Trankwilus. Mokry habit tlił się na nim i parował. Mnich oburącz trzymał się za brzuch, spomiędzy palców obficie lała się krew.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. bożogrobiec
bożogrobcy
ndepr bożogrobce
depr D. bożogrobca
bożogrobców
C. bożogrobcowi
bożogrobcom
B. bożogrobca
bożogrobców
N. bożogrobcem
bożogrobcami
Ms. bożogrobcu
bożogrobcach
W. bożogrobcu
bożogrobcze
bożogrobcy
ndepr bożogrobce
depr -
Od: Boży Grób (zob. Bóg, grób).
w postaci: bożogrobca