spolegliwy

[...] rozdział „Jak korzystać ze słownika ortograficznego” cechuje wyjątkowe ciepło, także sprzyjające powodzeniu u najmłodszych odbiorców, bezbłędnie wyczuwających, czy mają do czynienia z mentorem, czy z nauczycielem-przyjacielem, opiekunem spolegliwym, jak powiedziałby prof. Tadeusz Kotarbiński, spolegliwym, a więc takim, na którym można polegać.

źródło: NKJP: Jan Miodek: Z ortograficzną pomocą dla najmłodszych, Gazeta Wyborcza, 1998-01-23

- Jakiego męża wybierze? - Będzie szukać opiekuna, kogoś spolegliwego, kto by się o nią zatroszczył, wyleczył rany.

źródło: NKJP: Wojciech Eichelberger: Zatrzymaj się. Wojciech Eichelberger w rozmowach z Renatą Dziurdzikowską, 2009

W opinii wielu kolegów – ale i obcych ludzi, którym przez całe życie pomagał – Zygmunt Kęstowicz także prywatnie był człowiekiem życzliwym i spolegliwym.

źródło: NKJP: Henryka Wach-Malicka: Odszedł dobry pan Zygmunt, Dziennik Zachodni, 2007-03-15

W Krzeszowicach dobrodziej nie uzyskał należnego wsparcia ze strony miejskiego samorządu, więc szukał w okolicy bardziej spolegliwego partnera.

źródło: NKJP: Ryszard Niemiec: Między odwagą a roztropnością, Gazeta Krakowska, 2003-07-04

Wreszcie przyszła kolej na młodych instruktorów, którzy w obecności swych starszych i młodszych druhów zobowiązali się być spolegliwymi opiekunami i wychowawcami oraz dbać o dobre imię harcerstwa.

źródło: NKJP: Leonard Dymowski: Z ognia czerpią moc, Dziennik Sławieński, 2000-04-21