wyprawić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zorganizować wyprawę wojenną i stanąć na jej czele

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

	Kiedy Aleksander wyprawił się do Indii, królowa Amazonek Talestris, usłyszawszy o męstwie Macedończyka, przybyła do niego w odwiedziny, aby począć dziecko, które odziedziczy zalety najdzielniejszego spośród mężczyzn. źródło: NKJP: Anna Brzezińska: Heros macedoński, Polityka, 2004-12-25
	W 1192 r. ks. Kazimierz Sprawiedliwy wyprawił się na Jaćwingów. źródło: NKJP: Tomasz Jaszczołt: Notatnik historyczny, Głos Siemiatycz, 2009-05-04
	W 1394 roku sułtan turecki, Bajazet, wyprawił się z armią na środkową Grecję i zajął Tesalię, a także Macedonię. źródło: NKJP: Jan Gać: Grecja: kulturowy przewodnik po Grecji bizantyńskiej, 2007
	Mimo że całe życie walczył z Asyrią, postanowił teraz wyprawić się na pomoc oddziałom asyryjskim, które w Charanie przygotowywały się do ostatecznej rozprawy z najeźdźcą. źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyprawiłem się +(e)m się wyprawił	wyprawiłam się +(e)m się wyprawiła	wyprawiłom się +(e)m się wyprawiło	wyprawiliśmy się +(e)śmy się wyprawili	wyprawiłyśmy się +(e)śmy się wyprawiły
2 os.	wyprawiłeś się +(e)ś się wyprawił	wyprawiłaś się +(e)ś się wyprawiła	wyprawiłoś się +(e)ś się wyprawiło	wyprawiliście się +(e)ście się wyprawili	wyprawiłyście się +(e)ście się wyprawiły
3 os.	wyprawił się	wyprawiła się	wyprawiło się	wyprawili się	wyprawiły się

bezosobnik: wyprawiono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyprawmy się
2 os.	wypraw się	wyprawcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyprawiłbym się bym się wyprawił	wyprawiłabym się bym się wyprawiła	wyprawiłobym się bym się wyprawiło	wyprawilibyśmy się byśmy się wyprawili	wyprawiłybyśmy się byśmy się wyprawiły
2 os.	wyprawiłbyś się byś się wyprawił	wyprawiłabyś się byś się wyprawiła	wyprawiłobyś się byś się wyprawiło	wyprawilibyście się byście się wyprawili	wyprawiłybyście się byście się wyprawiły
3 os.	wyprawiłby się by się wyprawił	wyprawiłaby się by się wyprawiła	wyprawiłoby się by się wyprawiło	wyprawiliby się by się wyprawili	wyprawiłyby się by się wyprawiły

bezosobnik: wyprawiono by się

bezokolicznik: wyprawić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyprawiwszy się

gerundium: wyprawienie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: wyprawiać się

+

wyprawić się

+

(DOKĄD) + (na KOGO/CO)

Zob. prawić