ktoś dał nura - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. ktoś szybko wszedł gdzieś lub pod coś i schował się tam

Używane również w odniesieniu do zwierząt.

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

ktoś dał nura do bramy
ktoś dał nura pod biurko, pod stół; pod kołdrę
ktoś dał nura w chaszcze, w krzaki; w tłum

	Usunął się pośpiesznie, lecz znów kogoś nadepnął. [...] Tymczasem Andrzej przeszedł nie zauważywszy brata. Alek natychmiast dał nura w tłum i po kilku dopiero chwilach ochłonął z wrażenia. [...] Tam do licha! Przed samym sobą się zawstydził, że tak łatwo i z tak nieważnej przyczyny uległ zbędnemu popłochowi. Cóż by się ostatecznie stało, gdyby go Andrzej spostrzegł? źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Popiół i diament, 1948
	Kazałem im uciszyć się i oświadczyłem: - Tu bardzo ważne, żeby uzyskać pewność. Dajcie nura w chaszcze i podejdźcie do niego jeszcze o sto kroków, ot tam, do tej kępy! Może wtedy poznacie. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
	Gdzieniegdzie spod ław wyłaniały się poselskie łepetyny, rozglądające się niepewnie, gotowe w każdej chwili ponownie dać nura pod względnie bezpieczne siedzenia. Gryzące, siwe opary dymu prochowego unosiły się w sali, utrudniając widoczność i oddychanie. źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005
	- Uciekajmy - pisnęła Kasia i dała nurka w mrok korytarza. Za nią pobiegła Zenobia i Hilda. źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967

typ frazy: fraza czasownikowa

dk, npch; odmienny: dać

odpowiednik aspektowy: ktoś daje nura