apasz

Resztę stanowili młodzi apasze i nicponie, a wśród nich było kilku starych złodziei, których oni ubóstwiali i którym się poddawali.

źródło: NKJP: Walter J. Ciszek, Daniel Flaherty: Z Bogiem w Rosji, 2009

Jej mieszkańcy to tak zwana „canaille” - hołota, biedacy, robotnicy i bezrobotni, sutenerzy i ich damy... I apasze - szczególna społeczność tego miejsca i tej epoki - ulicznicy, włóczędzy, drobni przestępcy i nierzadko groźni kryminaliści.

źródło: NKJP: Z powodu kobiety, Dziennik Polski, 2000-05-27

Wśród gwiazd Chat Noir największą bodaj popularnością cieszył się Aristide Bruant, ekscentryczny szansonista, autor pełnych buntu piosenek, obrazujących nędzną egzystencję paryskich apaszów, drobnych złodziejaszków i awanturników – środowiska, z którego sam się wywodził.

źródło: NKJP: Izolda Kiec: Elegant i gbur, Gazeta Poznańska, 2003-04-26

[...] reguluje jak apasz swoje porachunki z facetem, który obraził (tak mu się przynajmniej zdawało) jego siostrę [...].

źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Zizou, Polityka, 2006-07-22

Odżyły dawne, przeważnie nieznanego autorstwa, narracje o bohaterach i bohaterkach warszawskiej ulicy, o kacie Maciejewskim, Felku Zdankiewiczu, Czarnej Mańce, Staszku, który był apaszem [...].

źródło: NKJP: Mirosław Pęczak: Muza z miasta, Polityka, 2008-04-26