-
1.
kobieta, która wynajmuje od kogoś lokal – pomieszczenie -
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie -
- nowa, obecna, pierwsza, poprzednia; dzika lokatorka; lokatorka socjalna
-
Wójt sprzedał mieszkanie razem z moją siostrą. [...] A przecież nie była ona żadną dziką lokatorką. Wynajmowała mieszkanie od gminy. Miała formalną umowę na czas nieokreślony.
źródło: NKJP: Zbigniew Juśkiewicz: Sprzedali nas na przetargu..., Tygodnik Siedlecki, 2009-01-21
W lipcu ubiegłego roku gmina wypowiedziała lokatorce umowę najmu lokalu.
źródło: NKJP: Bartłomiej Pucko: Nie wyrzucajcie nas z mieszkania, Nowiny, 2006
W pewnym momencie lokatorką babci została panna Maria Rodziewiczówna, już wtedy sławna pisarka.
źródło: NKJP: Monika Żeromska: Wspomnienia, 2007
Na dzisiaj zaplanowano przeprowadzkę jednej z lokatorek baraku – Krystyny Koperskiej [...]. Dla pozostałych rodzin miasto również przygotowało mieszkania zamienne.
źródło: NKJP: Katarzyna Sowińska: Sowińskiego, Polska Głos Wielkopolski, 2006-08-08
Z lokatorkami zostanie podpisany kontrakt, na mocy którego dziewczyny zobowiążą się między innymi dbać o mieszkanie i pokrywać niektóre wydatki związane z jego eksploatacją.
źródło: NKJP: (GS): Tak, jak na swoim, Gazeta Poznańska, 2003-11-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lokatorka
lokatorki
D. lokatorki
lokatorek
C. lokatorce
lokatorkom
B. lokatorkę
lokatorki
N. lokatorką
lokatorkami
Ms. lokatorce
lokatorkach
W. lokatorko
lokatorki
-
Od: lokator (wynajmujący)