donżuan
-
książk. mężczyzna bez skrupułów uwodzący kobiety, przedmiotowo je traktujący i często zmieniający partnerki
-
[donżuan]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
seksualność -
Wiesz, stara, on nie jest wart jednej łzy, jak mówi piosenka. Podobno to niezły kawał donżuana, uwodzi dziewczyny na prawo i lewo, nawet jednej mojej koleżance z biura złamał serce.
źródło: NKJP: Joanna Szymczyk: Ewa i złoty kot, 2004
Siedemdziesięcioletni donżuan z puszką piwa w dłoni flirtował ze swoją rówieśniczką w opiętym czerwonym kostiumie i w spódniczce z udawanej afrykańskiej trawy.
źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
- Reputacja donżuana szalenie dowartościowuje, kiedy ma się 18 lat. Ale, gdy człowiek zbliża się do czterdziestki, staje się to żałosne... - stwierdził najbardziej sexy mężczyzna Hollywoodu w wywiadzie dla „Vanity Fair“.
źródło: NKJP: Świnie żyją do trzydziestki, Wieczór Wybrzeża, 1998-01-14
Nasi donżuani wyruszyli na miasto w barwnych koszulach niedopiętych, w kusych porteczkach. Szczebioczą angielszczyzną nadwiślańską, łowią w sieci dziewczęta o egzotycznej urodzie, które urodziły się na Woli, Ochocie czy Powiślu i tam przeżyły swoje osiemnaście lat.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
Na starość nie krępował się już wcale i przyjmował na uczennice nawet takie, którym słoń nastąpił na ucho, byle były zgrabne i świeże. Irving Wallace twierdzi, że był jednym z największych donżuanów wszech czasów.
źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Żywoty sławnych mężów, Cosmopolitan, nr 11, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. donżuan
donżuani
ndepr donżuany
depr D. donżuana
donżuanów
C. donżuanowi
donżuanom
B. donżuana
donżuanów
N. donżuanem
donżuanami
Ms. donżuanie
donżuanach
W. donżuanie
donżuani
ndepr donżuany
depr -
fr. don Juan
z hiszp. don Juan
Uwodziciel don Juan Tenorio, od którego pochodzi owo określenie, to na pół legendarny szlachcic hiszpański żyjący w XVI w. Jego postać pojawia się w sztuce hiszpańskiego dramatopisarza Tirso de Molina pt. "El burlador de Sevilla y convidado de piedra" (1630); na gruncie teatru francuskiego przejęta i rozpowszechniona została w 2. poł. XVII w.