wytracić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. doprowadzić do śmierci wszystkie istoty należące do wskazanego zbioru

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

	Wojownicy izraelscy wtargnęli zewsząd do miasta i rozpoczęli straszliwe dzieło śmierci. Z wyjątkiem Rahab i jej rodziny wytracili wszystkich mieszkańców, nie oszczędzając ani kobiet, ani dzieci, ani nawet zwierząt. źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
	Bez Maschadowa Basajew zabrnąłby w ślepy zaułek, roztrwonił dżygicką sławę, wytracił wojsko, zginął. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004
	Elżbieta Lubiniec wróciła do domu pogrążonego w bezruchu, jakby mieszkańców wytraciła zaraza. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Tymczasem wytracono ostatnich Akawojów i nagle nastała wielka, głucha cisza. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
	Może ten chłopski syn bohatersko walczył z Hitlerem? Kto wie, czy po wojnie UB nie zagroziło mu wytraceniem całej rodziny. źródło: NKJP: Andrzej Bart: Rewers : nowela filmowa, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytraciłem +(e)m wytracił	wytraciłam +(e)m wytraciła	wytraciłom +(e)m wytraciło	wytraciliśmy +(e)śmy wytracili	wytraciłyśmy +(e)śmy wytraciły
2 os.	wytraciłeś +(e)ś wytracił	wytraciłaś +(e)ś wytraciła	wytraciłoś +(e)ś wytraciło	wytraciliście +(e)ście wytracili	wytraciłyście +(e)ście wytraciły
3 os.	wytracił	wytraciła	wytraciło	wytracili	wytraciły

bezosobnik: wytracono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytraćmy
2 os.	wytrać	wytraćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytraciłbym bym wytracił	wytraciłabym bym wytraciła	wytraciłobym bym wytraciło	wytracilibyśmy byśmy wytracili	wytraciłybyśmy byśmy wytraciły
2 os.	wytraciłbyś byś wytracił	wytraciłabyś byś wytraciła	wytraciłobyś byś wytraciło	wytracilibyście byście wytracili	wytraciłybyście byście wytraciły
3 os.	wytraciłby by wytracił	wytraciłaby by wytraciła	wytraciłoby by wytraciło	wytraciliby by wytracili	wytraciłyby by wytraciły

bezosobnik: wytracono by

bezokolicznik: wytracić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytraciwszy

gerundium: wytracenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytracony

odpowiednik aspektowy: wytracać

+

wytracić

+

KOGO/CO

Zob. tracić