arlekin

Taką postacią jest znany nam już z poezji Brodersona Purimszpiler, adaptowany dla swojskich celów arlekin z włoskiej komedii ludowej [...].

źródło: NKJP: Maks Bienenstock: Nowe prądy w literaturze nowożydowskiej (Z teki pośmiertnej), Midrasz, 2009-01-07

Sugestywne kostiumy, twarze zakryte maskami, światło i renesansowa muzyka przeniosły widzów w magiczny świat komedii dell'arte, przewodnikiem po nim był oczywiście Arlekin.

źródło: NKJP: (jd): Muzycznie, plastycznie i magicznie, Gazeta Radomszczańska, 2009-08-07

Aliści szok spotkał je dopiero w finale, gdy spadły skórzane półmaski komedii dell’arte i w postaci fikającego kozły, żonglującego talerzami błazna dał się rozpoznać Ferruccio Soleri, arlekin od czterech dekad, siedemdziesięciolatek.

źródło: NKJP: Jacek Sieradzki: Mistrzowie i wieszaki, Polityka, 2001-06-16

To był jakiś sposób: grozie świata przeciwstawić niepowagę totalną, przybrać maskę arlekina i błazna. Tylko arlekin potrafi - przypominał później Kott - połączyć w sobie „dowcip i naiwność, spryt i szaleństwo”.

źródło: NKJP: Ukąszenie Gogola albo o straconych złudzeniach, Gazeta Wyborcza, 1995-02-10

Festiwal prowadzą objazdowe trupy wesołków „Fecos“, arlekiny popisują się sztuczkami.

źródło: NKJP: Olga Dębicka: Nie tylko Rio, Gazeta Brodnicka, 2000-01-13