kółko rolnicze

Drogę w tym kierunku miały torować kółka rolnicze - wspierane przez państwo - dysponujące maszynami rolniczymi, wypożyczanymi chłopom. Miał to więc być proces długotrwały, wymagający, jak sądził szef partii - zmiany mentalności chłopskiej.

źródło: NKJP: Janusz Rolicki: Edward Gierek: życie i narodziny legendy, 2002

To nie zmieniało faktu, że prawie w każdej wsi niewielka grupa zamożniejszych gospodarzy obsadzała gminę, kółko rolnicze, spółdzielnię, wyzyskując swoją przewagę z uszczerbkiem biedoty. Z tego zamożniejszego środowiska łatwiejsza też była droga młodzieży do szkoły średniej, do życia politycznego i do inteligenckiej kariery poza wsią.

źródło: NKJP: Stefan Kieniewicz: Historia Polski 1795-1918, 1968

Tak więc opowiemy, jak wyglądały prawdziwe kółka rolnicze, jak działały i co potrafiły osiągnąć (to, co dziś, nie ma z prawdziwymi kółkami, nie obrażając nikogo, nic wspólnego). Opowiemy, jak się ludzie uczyli nowoczesności w rolnictwie, jak poprawiali rasę bydła i niosek, strukturę gleby, wydajność zasiewów, warzywnictwa i sadownictwa itp.

źródło: NKJP: Stefan Bratkowski: Z boku, Gazeta Wyborcza, 1992-11-17

Starościną dożynek była Maria Mańka z radziejowsko-popielowskiego Koła Gospodyń Wiejskich, a starostą – Wiktor Adamczyk, od wielu lat związany z kółkiem rolniczym, obecnie jego prezes.

źródło: NKJP: (izis): Chleb pełen słońca i miłości, Tygodnik Rybnicki, 2007-08-27