ocukrzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ocukrzyłem +(e)m ocukrzył	ocukrzyłam +(e)m ocukrzyła	ocukrzyłom +(e)m ocukrzyło	ocukrzyliśmy +(e)śmy ocukrzyli	ocukrzyłyśmy +(e)śmy ocukrzyły
2 os.	ocukrzyłeś +(e)ś ocukrzył	ocukrzyłaś +(e)ś ocukrzyła	ocukrzyłoś +(e)ś ocukrzyło	ocukrzyliście +(e)ście ocukrzyli	ocukrzyłyście +(e)ście ocukrzyły
3 os.	ocukrzył	ocukrzyła	ocukrzyło	ocukrzyli	ocukrzyły

bezosobnik: ocukrzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		ocukrzmy ocukrzyjmy
2 os.	ocukrz ocukrzyj	ocukrzcie ocukrzyjcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	ocukrzyłbym bym ocukrzył	ocukrzyłabym bym ocukrzyła	ocukrzyłobym bym ocukrzyło	ocukrzylibyśmy byśmy ocukrzyli	ocukrzyłybyśmy byśmy ocukrzyły
2 os.	ocukrzyłbyś byś ocukrzył	ocukrzyłabyś byś ocukrzyła	ocukrzyłobyś byś ocukrzyło	ocukrzylibyście byście ocukrzyli	ocukrzyłybyście byście ocukrzyły
3 os.	ocukrzyłby by ocukrzył	ocukrzyłaby by ocukrzyła	ocukrzyłoby by ocukrzyło	ocukrzyliby by ocukrzyli	ocukrzyłyby by ocukrzyły

bezosobnik: ocukrzono by

bezokolicznik: ocukrzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

ocukrzywszy

gerundium: ocukrzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: ocukrzony

+

ocukrzyć

+

KOMU + CO

Zob. cukier