drętwieć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

stawać się pozbawionym czucia na skutek negatywnych doznań zmysłowych lub działania siły fizycznej

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

synonimy:

cierpnąć

ciało, kark, łydka, nadgarstek, noga, palec, szyja, twarz drętwieje; kończyny, mięśnie, stawy drętwieją komuś
drętwieć od bezruchu
drętwienie i mrowienie, bóle i drętwienie
cały drętwieję

	Trząsłem się z zimna na zmatowiałym od drobnej rosy przodku, nogi drętwiały mi w cholewach, a głowę rozsadzał tępy ból. źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
	Potem ciało drętwieje, zwężają się naczynia krwionośne, do mózgu dociera coraz mniej tlenu. źródło: NKJP: Kazimierz Netka: Cienki lód to zdradliwa pułapka, Dziennik Bałtycki, 2009-01-06
	[...] doskwierały mi drętwiejące z zimna stopy. źródło: NKJP: Internet
	Łydki drgają i ręce drętwieją od trzymania roweru. źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem : (Francja 1940-1944), 1957

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	drętwiałem +(e)m drętwiał	drętwiałam +(e)m drętwiała	drętwiałom +(e)m drętwiało	drętwieliśmy +(e)śmy drętwieli	drętwiałyśmy +(e)śmy drętwiały
2 os.	drętwiałeś +(e)ś drętwiał	drętwiałaś +(e)ś drętwiała	drętwiałoś +(e)ś drętwiało	drętwieliście +(e)ście drętwieli	drętwiałyście +(e)ście drętwiały
3 os.	drętwiał	drętwiała	drętwiało	drętwieli	drętwiały

bezosobnik: drętwiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę drętwiał będę drętwieć	będę drętwiała będę drętwieć	będę drętwiało będę drętwieć	będziemy drętwieli będziemy drętwieć	będziemy drętwiały będziemy drętwieć
2 os.	będziesz drętwiał będziesz drętwieć	będziesz drętwiała będziesz drętwieć	będziesz drętwiało będziesz drętwieć	będziecie drętwieli będziecie drętwieć	będziecie drętwiały będziecie drętwieć
3 os.	będzie drętwiał będzie drętwieć	będzie drętwiała będzie drętwieć	będzie drętwiało będzie drętwieć	będą drętwieli będą drętwieć	będą drętwiały będą drętwieć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		drętwiejmy
2 os.	drętwiej	drętwiejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	drętwiałbym bym drętwiał	drętwiałabym bym drętwiała	drętwiałobym bym drętwiało	drętwielibyśmy byśmy drętwieli	drętwiałybyśmy byśmy drętwiały
2 os.	drętwiałbyś byś drętwiał	drętwiałabyś byś drętwiała	drętwiałobyś byś drętwiało	drętwielibyście byście drętwieli	drętwiałybyście byście drętwiały
3 os.	drętwiałby by drętwiał	drętwiałaby by drętwiała	drętwiałoby by drętwiało	drętwieliby by drętwieli	drętwiałyby by drętwiały

bezosobnik: drętwiano by

bezokolicznik: drętwieć

imiesłów przysłówkowy współczesny: drętwiejąc

gerundium: drętwienie

imiesłów przymiotnikowy czynny: drętwiejący

odpowiedniki aspektowe: zdrętwieć , odrętwieć

+

drętwieć

+

(KOMU)

psł. *trǫtvěti, *drǫtvěti 'tracić czucie, stawać się zmartwiałym, bezwładnym'