nadpalić - Wielki słownik języka polskiego PAN

częściowo zniszczyć coś ogniem

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

temperatura i ogień

ogień nadpalił coś
częściowo, mocno nadpalony
ulec nadpaleniu; nadpalony budynek, dach; nadpalona belka, deska; konstrukcja; nadpalone ciało; nadpalone włosy

	Niewiele brakowało, by ogień przeniósł się także do położonego niżej mieszkania, gdyż płomienie mocno nadpaliły jego strop. źródło: NKJP: (MIW): Dach stanął w ogniu, Dziennik Zachodni, 2006-01-25
	Około godz. 5. nieznani sprawcy nadpalili zapałkami drzwi do piwnicy oraz tablice z ogłoszeniami znajdujące się na klatce schodowej. źródło: NKJP: Krzysztofa Kondracki: Kronika policyjna, Tygodnik Olecki nr 21, 1998
	Auto zostało zepchnięte z parkingu na pobliski trawnik i podpalone. Zniszczeniu uległ przedział silnika i wnętrze pojazdu. Ogień nadpalił także sąsiednie drzewo. źródło: NKJP: Ford poszedł z dymem, Polska Głos Wielkopolski, 2007-08-21
	[...] ślady ognia widać było wyraźnie na deskach podłogi, nadpalony był klęcznik przy wejściu i koszyk na ofiarę. źródło: NKJP: Tomasz Tosza: Nikt nie bił w dzwony, Gazeta Wyborcza, 1997-06-06

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadpaliłem +(e)m nadpalił	nadpaliłam +(e)m nadpaliła	nadpaliłom +(e)m nadpaliło	nadpaliliśmy +(e)śmy nadpalili	nadpaliłyśmy +(e)śmy nadpaliły
2 os.	nadpaliłeś +(e)ś nadpalił	nadpaliłaś +(e)ś nadpaliła	nadpaliłoś +(e)ś nadpaliło	nadpaliliście +(e)ście nadpalili	nadpaliłyście +(e)ście nadpaliły
3 os.	nadpalił	nadpaliła	nadpaliło	nadpalili	nadpaliły

bezosobnik: nadpalono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		nadpalmy
2 os.	nadpal	nadpalcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	nadpaliłbym bym nadpalił	nadpaliłabym bym nadpaliła	nadpaliłobym bym nadpaliło	nadpalilibyśmy byśmy nadpalili	nadpaliłybyśmy byśmy nadpaliły
2 os.	nadpaliłbyś byś nadpalił	nadpaliłabyś byś nadpaliła	nadpaliłobyś byś nadpaliło	nadpalilibyście byście nadpalili	nadpaliłybyście byście nadpaliły
3 os.	nadpaliłby by nadpalił	nadpaliłaby by nadpaliła	nadpaliłoby by nadpaliło	nadpaliliby by nadpalili	nadpaliłyby by nadpaliły

bezosobnik: nadpalono by

bezokolicznik: nadpalić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: nadpaliwszy

gerundium: nadpalenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: nadpalony

odpowiednik aspektowy: nadpalać

+

nadpalić

+

CO

Zob. palić