antyteatr
-
teatr. awangardowy nurt w sztuce teatralnej, zapoczątkowany w drugiej połowie XX wieku, cechujący się niespójną akcją, wprowadzeniem modelu antybohatera, grą pozorów, absurdem, groteską i ironią
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
teatr -
Może być antykino, może być antypowieść, może być antyteatr, dlaczego nie miałoby być antyreklamy?
źródło: NKJP: Przekrój nr 27/2610, 1995
[...] kultura literacka i teatralna naszej współczesności, czyli stulecia XX ma ambicję wytwarzania antyliteratury i antyteatru, przestaje więc być kontynuacją czegokolwiek.
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000
„Ce formidable bordel” w świetnym opracowaniu scenicznym Stanisława Michno, odsłania typowe cechy antyteatru - teatru absurdu, którego Ionesco, obok Samuela Becketta, pozostaje głównym przedstawicielem.
źródło: Internet: wywrota.pl
Po naszej rozmowie, która oby trwała jak najdłużej, bo bardzo miło mi się z panią gawędzi, otóż po tej rozmowie pomaszeruję prosto do wypożyczalni, do półki z „dramatem obcym”, aby dorwać „Radosne dni” Becketta. Typowy antyteatr.
źródło: NKJP: Antoni Kawczyński: Trudna praca z czytelnikiem, Mazowieckie To i Owo, 2004-02-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. antyteatr
antyteatry
D. antyteatru
antyteatrów
C. antyteatrowi
antyteatrom
B. antyteatr
antyteatry
N. antyteatrem
antyteatrami
Ms. antyteatrze
antyteatrach
W. antyteatrze
antyteatry
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Od: anty (z gr. antí '(na)przeciw') i teatr (zob.).