autochtoniczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

od urodzenia mieszkający na danym obszarze

[au-tochtoniczny]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Przynależność i podział terytorialny

nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną

autochtoniczna grupa, ludność; muzyka; społeczność autochtoniczna; autochtoniczne mniejszości narodowe, narody; rodziny; ludy, plemiona autochtoniczne; autochtoniczni mieszkańcy; Hiszpanie, Litwini, Serbowie...; autochtoniczne języki, kultury, tradycje, wierzenia

	Ze zrozumiałych względów ludność autochtoniczna niechętnie przyjmowała przesiedleńców. źródło: NKJP: Internet
	Mniejszości niemieckiej nie podoba się fakt, że autochtoniczny mieszkaniec Śląska ma prawo zadeklarować narodowość śląską. źródło: NKJP: Marek Ostrowski: Kto się boi spisu powszechnego?, Trybuna Śląska, 2002-03-15
	W Słowenii są dwie autochtoniczne mniejszości narodowe: włoska i węgierska - szczęśliwie nieliczne, dlatego Słowenia może wspaniałomyślnie zapewnić im szczególne prawa. źródło: NKJP: Milan Kuczan: Nie zamykać się w naszej małej Szwajcarii, Gazeta Wyborcza, 1995-08-05
	Na obszarze Europy istnieje ponad 40 uznanych autochtonicznych języków regionalnych i mniejszościowych, używanych w ponad 100 społecznościach przez ponad 40 milionów ludzi źródło: NKJP: LiS: Toruń: Jak przedszkolaki świętują Europejski Dzień Języków? (wideo), Gazeta Pomorska, 2009-09-26
	Wczoraj uczniowie przybyli do Bochni z Jodłówki (gmina Rzezawa) dowiedzieli się w powiatowej bibliotece nie tylko tego, że Kaszubi to autochtoniczna grupa ludności słowiańskiej na Pomorzu Zachodnim i Gdańskim, która od XVIII w. poddawana była naciskowi niemieckiemu [...]. źródło: NKJP: „Gbur” - to brzmi dumnie, Dziennik Polski, 2003-11-06

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. autochton