autochtoniczny - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

bot. pochodzący z tego samego obszaru, na którym aktualnie występuje

[au-tochtoniczny]

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat roślin

budowa i funkcjonowanie roślin

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

budowa i funkcjonowanie organizmów zwierzęcych

sprzeczne:

allochtoniczny

autochtoniczny drzewostan; autochtoniczna szata roślinna; autochtoniczne drzewa; gatunki autochtoniczne

	Australia do dziś zresztą jest trawiona pożarami, które podtrzymują autochtoniczną szatę roślinną. źródło: NKJP: Małgorzata Minta: To nie meteoryt, Ozon nr 15, 2005
	Serce się kraje, ale lepiej już poczęstować niż zmarnować. Siedzimy więc z lampą naftową w łapie i spożywamy sąsiedzkiego (autochtonicznego) łososia. źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Tornado, Polityka nr 2228, 2000-01-15
	Gatunki autochtoniczne stanowią o składzie faunistycznym i florystycznym danego obszaru geograficznego i są wypierane przez gatunki alochtoniczne (gatunki inwazyjne), często wskutek działania człowieka. źródło: NKJP: Internet
	Na szerokich plażach hotele stoją za wydmami wzmocnionymi figowcami morskimi lub innymi niskopiennymi roślinami. Rzędy autochtonicznych drzew odpierają wiatry wiejące od morza i tworzą zaciszne miejsca. źródło: NKJP: Valene L. Smith: Turystyka XXI wieku. Zmieniające się wartości socjokulturowe, 2005

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. autochton