matula
-
przest. matka
-
Używane również żartobliwie, np. - Czy pan nie mógłby przestać mi deptać po piętach, panie szanowny? Bo... jak zamaluję, to rodzona matula nie pozna .
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Rodzina
członkowie rodziny -
Matula moja powiadała, że dziewka zawsze wie, czyj owoc w żywocie nosi...
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
Kumy szeptały matuli, że będzie głośny, światu znany, lecz i kolców przysporzy, nielekki będzie z nim miała żywot, skoro i babka nad wnukiem zapłakała.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
Z roku na rok urodzaj jest coraz większy, stali i walcówki jest coraz więcej, wydajność pracy wzrosła wprost szaleńczo. Kiedy to się wszystko skończy, matulu?
źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Zatruta studnia: rzecz o władzy i wolności, 2002
Jasiu coś tam skrobał w kajeciku, list może do matuli.
źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. matula
matule
D. matuli
matul
C. matuli
matulom
B. matulę
matule
N. matulą
matulami
Ms. matuli
matulach
W. matulu
matule
-
+ matula + (KOGO)+ matula + (CZYJA) -
Zob. matka