-
2.
książk. wysoki głos wydawany przez dzieci i młode dziewczęta, przypominający świergot ptasi -
- rzadziej przest. świegot
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
dźwięki -
Po oczyszczeniu przez Przystupę stołu z resztek dwunastu potraw państwo rozsiedli się na kanapie i zaintonowali kolędy – w pohukiwanie Hyrowego wplótł się ambitny świergot żony [...].
źródło: NKJP: Grażyna Plebanek, Przystupa, 2007
Byli szarzy i wylęknieni całym tym zamieszaniem, stertą towarów wylewającą się z wózka [...] i świergotem własnego dziecka, które wykrzykiwało obce wyrazy tak głośno, że ludzie na parkingu odwracali głowy.
źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Taksim, 2009
U góry słyszę kroki, znajome głosy, damskie świergoty.
źródło: NKJP: Jerzy Broszkiewicz: Doktor Twardowski, 1977
O straganiarek warszawskich świegoty,
Których nie strawi żadnej wojny płomień!
Głos wasz, co serce wyzwala z tęsknoty,
W niejednym murów odnajdę załomie.źródło: W odzyskanym domu, 1956 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. świergot
świergoty
D. świergotu
świergotów
C. świergotowi
świergotom
B. świergot
świergoty
N. świergotem
świergotami
Ms. świergocie
świergotach
W. świergocie
świergoty
-
+ świergot + (KOGO) -
Od: dźwiękonaśladowczego czasownika świergotać (z przyrostkiem -ot- od pol. dial. świrgać , powiązanego z psł. *svŕ̥kati, / *svŕ̥čati 'ćwierkać, świergotać').