-
2.
człowiek, do którego mówiący czuje pogardę -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie -
Nikomu nie wpaść w oko i robić swoje. - Za mało rozmachu?... - szydził z niego Kazik. - Ty do rozmachu w ogóle się nie nadajesz... Rozmach jak duża, głęboka woda, a ty dajesz sobie radę tylko na płyciźnie. Czarny wykorzystał jego ożywienie i tak niby w roztargnieniu ściągnął ze stołu kawał kiełbasy, spojrzał niepewnie na Kazika i zaczął jeść żarłocznie.
- Bo jesteś pluskwa - ciągnął Kazik.
- Pluskwa... - nie obraził się Czarny - może i pluskwa, a ty co?
- Ja... - odpowiedział po namyśle Kazik - to dopiero jestem pluskwa!...źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Gdzie jest droga na walne?, 2007
Wojtek Migoń podkradł się nawet pod sam spichlerz, ale dalej nie dało rady. Może chcieli ukryć się w rowie porośniętym jeżynami i tam ich dopadli? Do lasu nie dobiegli, bo strzały słyszało się bliżej i zbyt wyraźnie. „Gdyby nie te żandarmskie pluskwy ” - skarżył się potem Wojtek.
źródło: NKJP: Elżbieta Cichla-Czarniawska: Ogrody i złomowiska Opowiadania, 2005
- Zamknij się wreszcie! - mówi do niego przez zęby, sycząc. On jakby nie słyszy, tokuje: - Sama jesteś sobie winna. Wiedziałaś, w jakiej jestem sytuacji. Ty pluskwo wypukła, moją krwią opita!
źródło: NKJP: Anna Nasiłowska: Historie miłosne, 2009
Nawet nie będę się zastanawiał, jaką trzeba być mierną pluskwą, aby takie indywiduum obrać sobie jako autorytet.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pluskwa
pluskwy
D. pluskwy
pluskiew
C. pluskwie
pluskwom
B. pluskwę
pluskwy
N. pluskwą
pluskwami
Ms. pluskwie
pluskwach
W. pluskwo
pluskwy
-
Z prapolskiego *pljusky, *pljuskъve 'płaski, spłaszczony owad' od psł. *pljuskъ 'płaski', z przyrostkiem *-y, *-ъv- (Bor)