poganiacz

Zasady uzyskiwania zarobku były proste i każdy urobek dzienny, zapisany kredą na wózku, można było sobie z niewielkim błędem wyliczyć. Każdy swej roboty pilnował, bez dozoru za plecami. Nie trzeba było poganiaczy. Zespoły robocze same się dobierały.

źródło: NKJP: Bogusław Zalewski, Bogusław Zalewski: Węgiel i ludzie, Życie i Nowoczesność, 1981

Żeby zaś wydostać się z Dabory, lepiej dokonać tego w nocy niźli za dnia. Ustalili więc, że spróbują się wymknąć tuż przed końcem pracy. Strażnicy i poganiacze będą już wtedy zmęczeni, mniej skorzy do pilnowania więźniów.

źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak, Krew i kamień, 2003

Przez kilka kolejnych dni widziałem przy odgruzowywaniu obu Wittów, synów właściciela fabryki mebli. Starszy z synów Wittego miał nawet dość ostrą scysję z pilnującym jego grupy selbstschutzem, który zbyt gorliwie próbował wypełniać swoje obowiązki poganiacza, wymachując ostrzegawczo, od czasu do czasu, pejczem.

źródło: NKJP: Beata Anna Symołon: Odgruzowywanie Radomska, Gazeta Radomszczańska, 2009-09-30