obwoluta - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

miękka osłona chroniąca okładkę książki i zawierająca podstawowe informacje na jej temat, takie jak nazwisko autora i tytuł, a czasem też dodatkowe treści reklamowe

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Środki masowego przekazu

wydawnictwa

Połączenia

biała, czarna; foliowa, papierowa, skórzana; zniszczona obwoluta
obwoluta książki
okładki i obwoluty
skrzydełka obwoluty
ilustracja, informacja, notka na obwolucie

Cytaty

	Praktykantka nie czyta książek, które miałyby niechlujne okładki, twarda oprawa i obwoluta to absolutna podstawa, książka musi wyglądać [...]. źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Senność, 2009
	Jest to księga szacowna: wielki poeta, klasyk, sam ją ułożył i przypisami naukowymi opatrzył, ojciec polonistyki, stary profesor Brückner, wstępem życzliwym poprzedził, obwolutę projektowali nestorzy grafiki polskiej. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
	Album ukazał się nakładem Fundacji im. Księcia Konstantego Ostrogskiego, liczy 127 stron, zdjęcia są kolorowe i czarno-białe. Wydany został w grubej okładce z obwolutą, w formacie 24x32 cm. źródło: NKJP: MK: Album o Grabarce: Głos Siemiatycz, 2007-12-09
	Jedna ściana zastawiona regałem pełnym starych książek, niektóre w skórze, niektóre w obszarpanych papierowych obwolutach, inne były po prostu obwiązanymi sznurkiem plikami rozsypujących się stronic. źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	obwoluta	obwoluty
D.	obwoluty	obwolut

C.	obwolucie	obwolutom
B.	obwolutę	obwoluty
N.	obwolutą	obwolutami
Ms.	obwolucie	obwolutach
W.	obwoluto	obwoluty

Składnia

+

obwoluta

+

(CZEGO)

Pochodzenie

łac. obvolutus 'owinięty, osłonięty'