doorać się - Wielki słownik języka polskiego PAN

orząc, dotrzeć do jakiegoś punktu na powierzchni lub we wnętrzu ziemi

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Ziemia

rolnictwo

Ten pan doorał się na swoim polu do sporej hinduistycznej świątyni z VIII wieku.

źródło: Internet: mrowisko.net

Rolnik doorał się do gazociągu... Kto zakopuje takie rzeczy tak płytko, ten ponosi odpowiedzialność, a nie rolnik, który uprawia swoje pole.

źródło: Internet: zycie-pleszewa.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doorałem się +(e)m się doorał	doorałam się +(e)m się doorała	doorałom się +(e)m się doorało	dooraliśmy się +(e)śmy się doorali	doorałyśmy się +(e)śmy się doorały
2 os.	doorałeś się +(e)ś się doorał	doorałaś się +(e)ś się doorała	doorałoś się +(e)ś się doorało	dooraliście się +(e)ście się doorali	doorałyście się +(e)ście się doorały
3 os.	doorał się	doorała się	doorało się	doorali się	doorały się

bezosobnik: doorano się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		doorajmy się doorzmy się doórzmy się
2 os.	dooraj się doorz się doórz się	doórzcie się doorzcie się doorajcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	doorałbym się bym się doorał	doorałabym się bym się doorała	doorałobym się bym się doorało	dooralibyśmy się byśmy się doorali	doorałybyśmy się byśmy się doorały
2 os.	doorałbyś się byś się doorał	doorałabyś się byś się doorała	doorałobyś się byś się doorało	dooralibyście się byście się doorali	doorałybyście się byście się doorały
3 os.	doorałby się by się doorał	doorałaby się by się doorała	doorałoby się by się doorało	dooraliby się by się doorali	doorałyby się by się doorały

bezosobnik: doorano by się

bezokolicznik: doorać się

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

doorawszy się

gerundium: dooranie się

odpowiednik aspektowy: doorywać się

+

doorać się

+

do CZEGO

Zob. orać