dłubnąć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

poruszyć w jakimś obiekcie palcem lub zaostrzonym narzędziem, powodując oddzielenie jego niewielkich fragmentów

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

Pirkka dłubnął patykiem w mchu.

źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Przystupa, 2007

Zuzia po raz pierwszy dłubnęła w nosie.

źródło: Internet: break.fm

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dłubnąłem +(e)m dłubnął	dłubnęłam +(e)m dłubnęła	dłubnęłom +(e)m dłubnęło	dłubnęliśmy +(e)śmy dłubnęli	dłubnęłyśmy +(e)śmy dłubnęły
2 os.	dłubnąłeś +(e)ś dłubnął	dłubnęłaś +(e)ś dłubnęła	dłubnęłoś +(e)ś dłubnęło	dłubnęliście +(e)ście dłubnęli	dłubnęłyście +(e)ście dłubnęły
3 os.	dłubnął	dłubnęła	dłubnęło	dłubnęli	dłubnęły

bezosobnik: dłubnięto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dłubnijmy
2 os.	dłubnij	dłubnijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dłubnąłbym bym dłubnął	dłubnęłabym bym dłubnęła	dłubnęłobym bym dłubnęło	dłubnęlibyśmy byśmy dłubnęli	dłubnęłybyśmy byśmy dłubnęły
2 os.	dłubnąłbyś byś dłubnął	dłubnęłabyś byś dłubnęła	dłubnęłobyś byś dłubnęło	dłubnęlibyście byście dłubnęli	dłubnęłybyście byście dłubnęły
3 os.	dłubnąłby by dłubnął	dłubnęłaby by dłubnęła	dłubnęłoby by dłubnęło	dłubnęliby by dłubnęli	dłubnęłyby by dłubnęły

bezosobnik: dłubnięto by

bezokolicznik: dłubnąć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dłubnąwszy

gerundium: dłubnięcie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: dłubać

+

dłubnąć

+

w CZYM + (CZYM)

Zob. dłubać