-
1.a
pot. taki, który jest nadmiernie pewny siebie i uważa się za lepszego od innych, co budzi niechęć mówiącego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Facet, odkąd go znam, chodzi z nosem w chmurach, jest ważniacki [...].
źródło: Internet: m.trojmiasto.pl
[...] aż wierzyć się nie chce człowiekowi, że można być aż tak ważniackim i aroganckim.
źródło: Internet: wizaz.pl
Eliza zawsze miała wrażenie, że ta jego rodzina zbyt ważniacka, pewna siebie, zamożne kułactwo z hektarami, nie wiadomo, jakim cudem się tego dorobili.
źródło: Brygida Helbig: Niebko, 2013 (books.google.pl)
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. ważniacki
ważniacki
ważniacki
ważniackie
ważniacka
D. ważniackiego
ważniackiego
ważniackiego
ważniackiego
ważniackiej
C. ważniackiemu
ważniackiemu
ważniackiemu
ważniackiemu
ważniackiej
B. ważniackiego
ważniackiego
ważniacki
ważniackie
ważniacką
N. ważniackim
ważniackim
ważniackim
ważniackim
ważniacką
Ms. ważniackim
ważniackim
ważniackim
ważniackim
ważniackiej
W. ważniacki
ważniacki
ważniacki
ważniackie
ważniacka
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. ważniaccy
ważniaccy
ważniackie
ważniackie
D. ważniackich
ważniackich
ważniackich
ważniackich
C. ważniackim
ważniackim
ważniackim
ważniackim
B. ważniackich
ważniackich
ważniackich
ważniackie
N. ważniackimi
ważniackimi
ważniackimi
ważniackimi
Ms. ważniackich
ważniackich
ważniackich
ważniackich
W. ważniaccy
ważniaccy
ważniackie
ważniackie
-