-
1.
dawniej: nauka zajmująca się badaniem i opisem zjawisk, które obecnie są przedmiotem zainteresowania astronomii, geografii i meteorologii -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
działalność naukowa
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
badanie i podbój kosmosu -
Regularne wykłady z zakresu kosmografii w Polsce zaczęły się na uniwersytecie krakowskim w latach 1493 i 1494. Związane były z prądami humanistycznymi i miały charakter prelekcji, polegających na komentowaniu dzieł autorów starożytnych [...].
źródło: NKJP: Sławomir Piskorz: Zarys dydaktyki geografii, 1997
Studiował w Lipsku, później także w Wiedniu, matematykę, astronomię i kosmografię.
źródło: NKJP: Internet
W traktacie O istocie rzeczy Biskup Sewilli przytacza, zaczerpnięte przede wszystkim z dzieł Marcjana Kapelli, Witruwiusza, Pliniusza, Lukrecjusza, wiadomości z zakresu chronologii, kosmografii, astronomii, geologii i geografii, nauki o czterech elementach.
źródło: NKJP: Tatiana Krynicka: Izydor z Sewilli, 2007
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kosmografia
kosmografie
D. kosmografii
kosmografii
neut kosmografij
char C. kosmografii
kosmografiom
B. kosmografię
kosmografie
N. kosmografią
kosmografiami
Ms. kosmografii
kosmografiach
W. kosmografio
kosmografie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
ang. cosmography
fr. cosmographie
niem. Kosmographie
gr. kósmos ' porządek, wszechświat' + gr. gráphein 'pisać'