-
1.
książk. osoba siejąca zboże -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
rolnictwo -
Często zboże sieje się ręcznie – to łącznik, który przetrwał wieki w historii zasiewów. Charakterystyczna sylwetka siewcy, który spaceruje po polu, nie zmieniła się pewnie od wielu wieków.
źródło: NKJP: Ostatni Mohikanie w zbożu, Tygodnik Rybnicki, 2007-06-26
Ewangelia poświęcona była przypowieści o siewcy, który rzuca ziarno, a ono trafia na różną ziemię.
źródło: NKJP: Rodzina „Długosza”, Dziennik Polski, 2003-09-22
Na specjalnie przygotowanym poletku każdy mógł podpatrzeć pracę rolnika. Oracz z pomocą dwóch koni pokazywał, jak dawniej „gotowano” rolę pod oziminy, a tuż za nim siewca prezentował tak zwany siew rzutowy z płachty, zwanej łoktuszą.
źródło: NKJP: X: Benedyktynka na łakomstwo. Szreniawa, Polska Głos Wielkopolski, 2007-10-01
Matka Boża Siewna uważana była za patronkę jesiennych siewów i siewców [...], opiekunkę obsianych przed zimą zagonów.
źródło: NKJP: Urszula Janicka-Krzywda: Patronka jesiennego siewu, Wychowawca, 2002-09
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. siewca
siewcy
ndepr siewce
depr D. siewcy
siewców
C. siewcy
siewcom
B. siewcę
siewców
N. siewcą
siewcami
Ms. siewcy
siewcach
W. siewco
siewcy
ndepr siewce
depr -
Por. siew, zob. siać